عصر غمگینی

عصر غمگینی است و من مثل خودم دوباره در خیالم در این سکوت گستاخ شاید تشییع نام تو از از ابرک فکر من ببارد و توهم خطهای دفتر مرا سیاه می کنی بی آنکه دست تو دخالت کند از بین دیوارهای ابهام سرک می کشد

عصر غمگینی است پارک دفتر من سبز است کودکان قلم تاب بازی می کنند و بچه های جوهر نقش می افرینند .

بازهم روی زیبا بی تو را در بین معجزه ها پیدا کردم . بازهم فراموشی تو را در میان محالات یافتمن و بازهم گوشهای تو را ناشنوای حرف خود دیدم

عصر غمگینی است و من باید از این سکوت بروم و با صدا قرار دادن ملاقات گذاشته ام توهم بیا حرفهائی دارم که باید با تو بزنم